Wreed Geluk, Claus, Vlaanderen en de Liefde & Verloop van Jaren Dichter bij Remco Campert

Wreed Geluk, Claus, Vlaanderen en de Liefde (Hugo Claus)

Vroegere kompanen uit het kunstcircuit en broer Odo duiden de veelkantige persoonlijkheid van de Belgische schrijver en dichter Hugo Claus op het ritme van zijn loflied Nu nog dat in diverse toonaarden wordt voorgelezen. 

De sonore stem van Hugo Claus resoneert in zijn loflied Nu nog, dat wordt voorgedragen door Claus zelf, maar ook door zijn Vlaamse kompanen als Roger Raveel, Jeff Geeraerts, Pjeroo Roobjee, Jan Decleir, Fred Bervoets en door zijn broer Odo. De stemmen worden meer dan eens dooreen gemengd en zo ontstaat een gemeenschappelijk verhaal van mannen die liefde voor de kunst, voor welbespraaktheid, de lust en het leven deelden. Ze hebben macht over hun woordenschat, net als Claus dat had. De geïnterviewden halen herinneringen op aan hun overleden vriend, komen met anekdotes die de 'veelkantige' persoonlijkheid en passies van België's beroemdste schrijver, dichter en markant vivant duiden. Ze spreken hun bewondering uit over de levenslustige Claus ('Je ruikt de kut in de gedichten') en doen een enkele uitspraak over zijn zelfgekozen einde ('Tegen beter weten in hoopte ik dat hij het niet zou doen'). En hoewel Hugo Claus centraal staat, zeggen de geïnterviewden net zo veel over zichzelf. 

Verloop van Jaren Dichter bij Remco Campert (Remco Campert)

In Verloop van jaren zijn we een jaar lang dicht bij Remco Campert. We leren hem in zijn dagelijks leven en gewoontes kennen en zijn er op bijzondere en intieme momenten bij. Een film over weemoed, vergankelijkheid, de naderende dood en de poëzie als levenselixer. 

Schrijver Remco Campert ziet zichzelf in de allereerste plaats als dichter. Ook al is hij wellicht het meest bekend van zijn columns en verhalen en publieke optredens. Daarin heeft hij een zorgvuldig beeld van zichzelf geschapen als een charmant zondagskind dat bij iedereen geliefd is. Maar wie is hij echt? In Verloop van jaren zijn we een jaar lang dicht bij Remco Campert. We leren hem in zijn dagelijks leven en gewoontes kennen en zijn er op bijzondere en intieme momenten bij. Kwetsbare momenten die weergeven hoe een van onze grootste schrijvers in het leven staat. Wie zijn verzamelde gedichten leest en herleest, raakt telkens weer gefrappeerd en ontroerd door de mild ironische toon waarmee hij het menselijk bedrijf beschrijft. Van zijn vroege gedichten waarin de oorlog en de dood van zijn vader Jan Campert resoneert naar zijn mijmeringen over liefde en poëzie en vergankelijkheid – Campert is in zijn tijd, in elke tijd, iemand die opmerkt wat er aan de hand is en daar, wars van ideologieën en modegrillen, het zijne van denkt. 

Verloop van jaren - dichter bij Remco Campert is een film over weemoed, vergankelijkheid en de naderende dood, en de poëzie als levenselixer. ‘Ik wil de dood voorblijven. Zolang ik schrijf leef ik.’