Ze is een van de bekendste personages uit de thea­ter­ge­schie­denis: Eliza Doolittle, het ​‘bloe­men­meisje’ uit Pygmalion van George Bernard Shaw, later onster­fe­lijk gemaakt in My Fair Lady. Maar weten we eigenlijk wel hoe háár stem écht klinkt? Eindelijk krijgt Eliza een eigen stem, na decen­nia­lang figurant te zijn geweest in een thea­ter­we­reld die door strenge gender­normen werd geregeerd. Dit keer is het niet de mannelijke blik die haar beoordeelt, maar haar eigen innerlijke criticus – én de vrouwen om haar heen.

My Fair Human is een scherpe, tragi­ko­mi­sche muziek­the­a­ter­voor­stel­ling die ons een spiegel voorhoudt, verpakt in het feestelijke kleurpallet van Club Lam. Met een sterke cast, bestaande uit de gere­nom­meerde Oda Spelbos (bekend van Flikken Maastricht), de geta­len­teerde Ella Kamerbeek en de charis­ma­ti­sche Valérie van Erven Dorens. Ze vertolken drie stemmen – van Elisa, Lisa en Elizabeth – die worstelen met een wereld die hen reduceert tot mooie gezichten en vruchtbare lichamen. Maar wanneer hun cyclus stopt, begint hun verhaal pas echt.

Elizabeth zet de overgang in vuur en vlam. Lisa protesteert en probeert de wereld te redden. Elisa weigert haar lichaam aan andermans ideaal te verkopen. Ze vechten, lachen en confron­teren elkaar in een wereld die vrouwen wil breken. Van maagd tot moeder, van wilde vrouw tot wijze vrouw – ze eisen de ruimte die hen toebehoort.

Dit is geen zoektocht naar zelf­ac­cep­tatie. Dit is rebellie in bloei.

Na afloop staat er een drankje voor je klaar.