Hoe dans je als je niet mag dansen? Nastaran Razawi Khorasani maakt een dansperformance over censuur.
In Iran is dansen officieel verboden. Sinds de Islamitische Revolutie hebben alle dansgezelschappen er hun deuren moeten sluiten. Degenen die er nog wonen, moeten vindingrijk zijn. Hoe houden zij deze kunstvorm levend?
Nastaran Razawi Khorasani presenteert de dansperformance This is not a dance over censuur. Wat mag gezien worden en wat niet? Terwijl muziek en belichting elkaar steeds verder opzwepen, probeert ze haar dansende lichaam te beteugelen. Ter voorbereiding sprak Nastaran met choreografen en dansers die wonen in Iran. Hoe gaan zij om met het dansverbod? Hoe beoefenen zij hun beroep, welk gevaar lopen zij, voor welke vrijheden strijden zij.
This is not a dance is een eerbetoon aan het lichaam dat wil bewegen. Een eerbetoon aan de kunst die gemaakt móet worden, in welke vorm dan ook.
TAAL/LANGUAGE
In de voorstelling wordt Farsi gesproken. Er is Nederlandse en Engelse boventiteling.
Nastaran is genomineerd voor de Gieskes-Strijbis Podiumprijs.
“Nastaran Razawi Khorasani toont zich één van de snelst ontwikkelende podiumkunstenaars in Nederland. Haar grootste kracht is haar veelzijdigheid. De jeugdige en energieke bravoure bij performance collectief KOBE maakte plaats voor een ingehouden intiem en kwetsbare solo, maar ook in groot ensemblewerk acteert Nastaran beheerst en sterk. Veelbetekenend is de manier waarop haar lichaam in al haar werk centraal staat. In welke context dan ook, van podium tot buitenlocatie tot televisie, trekt zij de aandacht en laat het publiek of kijker niet meer los en blijft haar werk op het netvlies gebrand.”
Let op! Tijdens de performance wordt gebruik gemaakt van stroboscopische lichteffecten.
Na afloop staat er een drankje voor je klaar.