Met uitzonderlijk lange takes, trage zooms en een spaarzame montage dompelt debutant Phạm Thiên Ân de kijker onder in Thiệns ervaringen. Die bestaan vooral uit schijnbaar toevallige, maar daarom niet minder betekenisvolle ontmoetingen. Dit is, zonder enige zweverigheid, slow cinema in zijn meest gedurfde, radicale vorm. Met zijn contemplatieve film won de regisseur vorig jaar de Camera d'Or van het festival van Cannes. Na Tran An Hungs The Scent of Green Papaya de tweede Vietnamese winnaar in dertig jaar.