Lijfelijkheid in poëzie roept een wereld van zintuiglijke ervaringen op, waar woorden de tastbare werkelijkheid vormgeven. In de woorden van dichters vinden we een rijke verkenning van het lichaam in al zijn vormen en facetten.

Lijfelijkheid gaat ook over je thuis voelen in je lichaam (of niet), over de zoektocht naar identiteit, en de fluïditeit van onze fysieke en innerlijke wereld. Dichters verkennen de kwetsbaarheid en kracht van ons lichaam en de schoonheid van verandering.

Het lijf is niet alleen een fysiek omhulsel, maar ook een bron van wijsheid en ervaring. Spreekwoorden over het lichaam herbergen oude inzichten zoals ‘het hart op de tong hebben’ of ‘het ligt zwaar op de maag’.

Met de wijsheid van het lichaam kan je ook poëzie lezen. In ‘woorden temmen’ omschrijven Charlotte van den Broeck en Jeroen Dera het zo: “Poëzie lees je niet alleen met je hoofd, maar met je hele lichaam: al je zintuigen en sensaties spelen een rol in de beleving van een gedicht.”