Ooit stond het kantoorgebouw Pele de Vidro (vrij vertaald: Skin of Glass) voor het optimisme van het moderne Brazilië. Het was een van die fenomenale Braziliaanse ontwerpen uit de jaren 50 en 60 waar de wereld een voorbeeld aan nam. Nauwelijks een halve eeuw later zijn de tijden veranderd, blijkt als filmmaakster Denise Zmekhol, dochter van de architect, op zoek gaat naar de achtergrond en het huidige gebruik van dit meesterwerk. Pele de Vidro blijkt namelijk bezet door honderden dakloze families. Zmekhol maakte een aangrijpend film over verlies, ontwerppassie, sociale ongelijkheid, megalomane bouwwoede en de nalatenschap van haar vader.

inleider is Martijn Huting

Na in de jaren 90 opgeleid te zijn tot architect aan de TU-Delft, en in de jaren '00 werkzaam geweest als architect bij verscheidene architectuur en ingenieursbureaus heb ik in de jaren '10 de overstap gemaakt naar het onderwijs. Dit altijd nadrukkelijk als parttime docent: max 3 dagen in de week geeft voldoende tijd om daarnaast een studie filosofie aan de UVA te doen, lezingen en debatten te organiseren (salon Bloeikas) en onvermoeibaar te kunnen werken aan een steeds groter oeuvre aan tekeningen, omdat er altijd plaats moet zijn voor kunst in de wereld.