De familie Spijkerberg is absurd rijk, maar ook rijkelijk absurd. Het enige kind, de achteloos wrede Amy, zet een Kabuki-achtig theater op om zich te troosten en haar bevoorrecht bestaan schrijnend te portretteren. Deze bonte onderneming dreigt het liefdeloze huishouden te kannibaliseren. Acid-realisme met een muzikale ondertoon.