Een cabareteske mini-sitcom over de opkomst en ondergang van de auto. Met een speelgoedgarage en nostalgische modelautootjes in de hoofdrol. We horen live gesproken polygoonfragmenten en de stemmen van garagehouder Joop, monteur Sjakie en de diverse klanten in dialogen met humor, vet als de vloer van de werkplaats. Dat alles begeleid door meeslepende blues op de cigarbox-slidegitaar.

Het thema van de IJsselbiënnale is Tij, Tijd en Tijdelijkheid. In dat licht kunnen we de snelwegen als nieuwe rivieren zien, waarop een onophoudelijke stroom zijn weg vindt via draaikolkende rotondes. Soms, diep in de nacht, staat de bedding bijna droog maar vaak overstroomt de weg en stagneert de stroming. Door de reisbeperkingen in Coronatijd komt nu sterker het idee naar boven dat deze metalen zondvloed misschien wel eens tijdelijk zou kunnen zijn. Het zou passen in de golfbewegingen van de tijd. Zal er ooit een tijdperk zijn zonder auto’s?
Vanuit het optimistische perspectief van de jaren ‘50, waarin deze vloed als een onschuldig beekje begon maakte Gérard Schiphorst deze voorstelling.